درباره اضطراب منزلت
تجربه_خواندن
#اضطراب_منزلت
اگر موقعیت اجتماعی خود و اطرافیمان برایمان مهم است و همیشه فکر می کنیم اگر موقعیت ها تغییر کند حساب کتاب با خودمان و یا با اطرافیان که دچار این تغییر شده اند چطور خواهد بود، دچار اضطراب منزلت هستیم.
#آلن_دوباتن برایمان توضیح میدهد که این موضوع از دستاوردهای زندگی در عصر جدید و انقلاب های مصرفی و صنعتی است. به گفته دوباتن گذشتگان ما هیچ گاه چنین اضطرابی را تجربه نکردند چون تکلیف شان با خودشان معلوم بود. میدانستند در کدام طبقه اجتماعی هستند و حد و حدود خوشی و آرزوهایشان هم تقریبا معلوم بود.
اما در دوره مدرن که رفاه نسبی گسترش پیدا کرد ناخواسته اضطراب منزلت هم شکل گرفت.
در این جامعه افرادی محور توجه قرار می گیرند که به اصطلاح برای خودشان کسی باشند. قاعدتا همه می خواهند برای خود کسی باشند تا محور توجه باشند. و حالا رسیدن به این جایگاه سخت و حفظ آن دشوارتر است. بنابر این انسان همیشه مضطرب است که این جایگاه را به دست آورد و بعد هم مضطرب است که آن را از دست ندهد؛ این همان اضطراب منزلت است که به تعبیر دوباتن بهای سنگینی است که پرداخت کرده ایم تا از اجداد بدوی مان پیشی بگیریم.
این آسیب برای جامعه مادی غربی طبیعی است چرا که معنویت اصالت ندارد و نگاه مادی صرف است. اما آیا امروز در جامعه خودمان مفهوم اضطراب منزلت یک مفهوم عینی است یا یک مقهوم انتزاعی؟
اگر پاسخ مثبت باشد که به نظر می رسد مثبت است باید در بازخوانی آموزه های دینی و اخلاقی بیشتر دقت کنیم. اگر در مواجهه با افراد عناوین شغلی و ثروت شان و یا مدرک تحصیلی شان نوع برخورد ما با آنها را شکل میدهد و حتما به صورت متقابل هم برایمان مهم است که افراد در مواجهه با ما چه تصور و شناختی از ما دارند و اگر احساس ضعف و کاستی داشته باشیم یا نگران تغییر موقعیت شغلی باشیم یا نگران کاهش سطح درآمد و ثروت باشیم به این بیماری مبتلاییم!
در کتاب، به نقل از ویلیام جمیز امریکایی، بیان شده که از زاویه ای روانشناسانه توقعات نامحدود را مسبب این اضطراب می دانست.
در حالیکه ما از معصومین علیهم السلام در مورد قناعت و فواید آن روایات بسیاری داریم.
این بیماری هم جنبه فردی دارد و هم جنبه اجتماعی. با قناعت جنبه فردی را می توان اصلاح کرد و با تغییر نگرش نسبت به اطرافیان و آحاد جامعه بدون در نظر داشتن موقعیت و ثروت و مدرک تحصیلی و احترام قائل شدن برای #شخصیت افراد، شاید این بیماری در جامعه ما تبدیل به یک مفهوم انتزاعی شود!
